KUALLIE
Door: Dianne en Judith
Blijf op de hoogte en volg Judith en Dianne
16 September 2013 | Maleisië, Kuala Lumpur
Lieve bloglezers,
Hier een eerste echte blog uit het verre Azie. WE ZIJN ER! Dat is in ieder geval een goed begin. Op dit moment is het hier 20 voor 10 's avonds en hebben we hele extreem zere voeten van een dag door Kuala Lumpur (vanaf nu Kuallie) sjouwen.
We zitten in een heel cool internetcafe waarvan je in eerste instantie dacht: dat zou ook wel iets heel anders kunnen zijn (steil trappetje omhoog, eng mannetje achter een raam). Maargoed: we zitten in een koele ruimte met snel internet.
Hier het verslag van onze eerste 2 dagen. Om 12 uur stegen we, na een fijn afscheid met onze geweldige families (dank daarvoor), hand in hand op. Klaar voor een 12 uur durende reis. De mensen vonden ons waarschijnlijk vrij vervelend, we kletsten teveel en morsten met ons eten. The fast en the furious 6 is een aanrader, ondertiteling is handig, omdat het geluid van al die auto's het af en toe lastig maakt om het te verstaan.
Na ruim 12 uur landden we in Kuallie. We hadden amper geslapen en het was al half 7 's ochtends (JETLAG!). We gingen vol goede moed op zoek naar onze bagage. We stapten in een trein en hoopten dat die de goede kant op ging. Dit was gelukkig zo. We kwamen bij flirtende douane en hop we stonden buiten. We deden heel stoer onze backpacks om. Toen ze na 10 minuten eindelijk goed zaten, liepen we de verkeerde kant op. FAAL.
Toen moesten we nog op zoek naar een taxi. Hierover laten we niet teveel los, aangezien de tandloze taxichauffeur ons flink heeft afgezet. Zijn auto had wel airco en hij leerde ons dankjewel te zeggen in het Maleisisch. Dat had hij wel tegen ons mogen zeggen toen we uitstapten.
Oke, dit wordt een lange blog, sorry daarvoor, maar er is nog meer!
Om een uur of 9 kwamen we bij het Swing In (ofzo) hotel wat we in Nederland al hadden geboekt. We kregen een tijdelijke kamer. Die was al fantastisch. We lagen nog niet op bed of we sliepen al. Gelukkig werden we gestoord door een schoonmaakster. Judith was nog capabel genoeg om hallo te roepen en daar verdween ze weer. Het eerste wat we zeiden toen we wakker waren: Er is iemand op onze kamer geweest, waar zijn onze paspoorten??? Incapabele beginnende backpackers, we know, maar ze waren er nog.
Vervolgens hebben we de stad verkend. Ons hotel zit midden in China Town en daar is een fantastische markt met allemaal verkopers. En echt werkelijk waar, elke verkoper weet wel iets tegen ons te zeggen varierend van Shakira tot Gossip Girl tot hiiiii Sexy. Als we het te irritant vinden doen we alsof we Frans zijn.
's Avonds hebben we nog gegeten op straat. Echt super leuk. We konden niet echt wat vinden en toen zagen we een steeg (sorry moeders!). Die zijn we ingelopen en daar was echt een heel leuk local restaurantje met enorme garnalen en heerlijk varkensvlees (lekker halal). Gelukkig hadden ze na het etenl een kraan waar we onze handen konden wassen.
Daarna gingen we terug naar het hotel waar we inmiddels een nieuwe kamer hadden gekregen. Echt in 1 woord fantastisch! Judith met haar mega jetlag viel zodra ze op haar bed lag, direct in slaap. Hoe lang Dianne nog wakker is gebleven, weet niemand.
Vanochtend hadden we om 9 uur de wekker gezet. We hebben heerlijk gesnoozed tot 10 (sorry werkend Nederland). Na een koningsontbijt verlieten we het hotel en zijn we op goed geluk naar de twee tietjes* van Kuallie gelopen. Daar gebeurde iets vreselijks. Dianne deed Floortje Dessing na met een interessant verhaal over deze twee tietjes en de winkels van Chanel en Cartier. Op eens maakte de camera een wel heel raar geluid: batterij dood. Oeps: ervaren als we zijn hadden we heel verstandig geen extra camera of batterij mee genomen. We konden 2 dingen doen: geen foto's van Kuallie of terug. De keuze was snel gemaakt. We liepen 2,5 km terug om onze camera op te halen. Op de hotelkamer viel Judith weer in slaap, terwijl Dianne Feyenoord-NEC keek.
Een uur later vervolgden we onze trip. We gingen terug naar de tietjes van Kuallie. Echt super mooi! In de toren was een gigantische shopping mall, die echt heerlijk koud was. Dat is lekker na al dat zweten. We kregen ook nog een straatconcert te zien met doedelzakken, en die Aziaten maar foto's maken.
We liepen door naar het Asia Harley Festival. Eerder die dag hadden we al een optocht van zo'n 500 motoren gezien en nu bleek waarom. Daar was een optreden van een of andere local Marco Borsato. Hij zong bekende Engelse nummers die wij enthousiast meezongen. Het duurde niet lang en we verschenen op het billboard. Niet alleen die camera stond op ons gericht, toen we om ons heen keken, zagen we die Aziaten weer enthousiast filmen. We staan vast op Twitter (#europeselilliputters).
We hebben nog veel meer bekeken. Vooral hoge gebouwen en shopping malls. Op een gegeven moment hadden we honger. We vonden een leuk chinees tentje waar Dianne besloot dat ze nu toch echt met stokjes moest leren eten. Faal, zelfs na uitleg van een Chinees. Maar het was lekker op de darmen en lever na.
We besloten de dag met een bezoekje aan de hoogste toren van Kuala Lumpur. Op advies van de touroperator van ons hotel gingen we daar rond half 7 heen zodat we de stad zowel bij dag als nacht konden zien. Indrukwekkend om zover te kunnen kijken. Hier leven 2,6 miljoen mensen.
Ons internet is bijna op. De blog wordt te lang. Het is haast niet te beseffen dat we hier echt zijn. Het gaat echt heel goed en we genieten van alles wat we zien!!
Morgen gaan we naar Melaka of Penang. We zijn er nog niet echt uit welke van de 2. Daar zullen we 4 dagen blijven.
Bedankt voor uw aandacht!
Veel liefs uit Kuallie,
Dianne & Judith
* = Petronas Towers
Hier een eerste echte blog uit het verre Azie. WE ZIJN ER! Dat is in ieder geval een goed begin. Op dit moment is het hier 20 voor 10 's avonds en hebben we hele extreem zere voeten van een dag door Kuala Lumpur (vanaf nu Kuallie) sjouwen.
We zitten in een heel cool internetcafe waarvan je in eerste instantie dacht: dat zou ook wel iets heel anders kunnen zijn (steil trappetje omhoog, eng mannetje achter een raam). Maargoed: we zitten in een koele ruimte met snel internet.
Hier het verslag van onze eerste 2 dagen. Om 12 uur stegen we, na een fijn afscheid met onze geweldige families (dank daarvoor), hand in hand op. Klaar voor een 12 uur durende reis. De mensen vonden ons waarschijnlijk vrij vervelend, we kletsten teveel en morsten met ons eten. The fast en the furious 6 is een aanrader, ondertiteling is handig, omdat het geluid van al die auto's het af en toe lastig maakt om het te verstaan.
Na ruim 12 uur landden we in Kuallie. We hadden amper geslapen en het was al half 7 's ochtends (JETLAG!). We gingen vol goede moed op zoek naar onze bagage. We stapten in een trein en hoopten dat die de goede kant op ging. Dit was gelukkig zo. We kwamen bij flirtende douane en hop we stonden buiten. We deden heel stoer onze backpacks om. Toen ze na 10 minuten eindelijk goed zaten, liepen we de verkeerde kant op. FAAL.
Toen moesten we nog op zoek naar een taxi. Hierover laten we niet teveel los, aangezien de tandloze taxichauffeur ons flink heeft afgezet. Zijn auto had wel airco en hij leerde ons dankjewel te zeggen in het Maleisisch. Dat had hij wel tegen ons mogen zeggen toen we uitstapten.
Oke, dit wordt een lange blog, sorry daarvoor, maar er is nog meer!
Om een uur of 9 kwamen we bij het Swing In (ofzo) hotel wat we in Nederland al hadden geboekt. We kregen een tijdelijke kamer. Die was al fantastisch. We lagen nog niet op bed of we sliepen al. Gelukkig werden we gestoord door een schoonmaakster. Judith was nog capabel genoeg om hallo te roepen en daar verdween ze weer. Het eerste wat we zeiden toen we wakker waren: Er is iemand op onze kamer geweest, waar zijn onze paspoorten??? Incapabele beginnende backpackers, we know, maar ze waren er nog.
Vervolgens hebben we de stad verkend. Ons hotel zit midden in China Town en daar is een fantastische markt met allemaal verkopers. En echt werkelijk waar, elke verkoper weet wel iets tegen ons te zeggen varierend van Shakira tot Gossip Girl tot hiiiii Sexy. Als we het te irritant vinden doen we alsof we Frans zijn.
's Avonds hebben we nog gegeten op straat. Echt super leuk. We konden niet echt wat vinden en toen zagen we een steeg (sorry moeders!). Die zijn we ingelopen en daar was echt een heel leuk local restaurantje met enorme garnalen en heerlijk varkensvlees (lekker halal). Gelukkig hadden ze na het etenl een kraan waar we onze handen konden wassen.
Daarna gingen we terug naar het hotel waar we inmiddels een nieuwe kamer hadden gekregen. Echt in 1 woord fantastisch! Judith met haar mega jetlag viel zodra ze op haar bed lag, direct in slaap. Hoe lang Dianne nog wakker is gebleven, weet niemand.
Vanochtend hadden we om 9 uur de wekker gezet. We hebben heerlijk gesnoozed tot 10 (sorry werkend Nederland). Na een koningsontbijt verlieten we het hotel en zijn we op goed geluk naar de twee tietjes* van Kuallie gelopen. Daar gebeurde iets vreselijks. Dianne deed Floortje Dessing na met een interessant verhaal over deze twee tietjes en de winkels van Chanel en Cartier. Op eens maakte de camera een wel heel raar geluid: batterij dood. Oeps: ervaren als we zijn hadden we heel verstandig geen extra camera of batterij mee genomen. We konden 2 dingen doen: geen foto's van Kuallie of terug. De keuze was snel gemaakt. We liepen 2,5 km terug om onze camera op te halen. Op de hotelkamer viel Judith weer in slaap, terwijl Dianne Feyenoord-NEC keek.
Een uur later vervolgden we onze trip. We gingen terug naar de tietjes van Kuallie. Echt super mooi! In de toren was een gigantische shopping mall, die echt heerlijk koud was. Dat is lekker na al dat zweten. We kregen ook nog een straatconcert te zien met doedelzakken, en die Aziaten maar foto's maken.
We liepen door naar het Asia Harley Festival. Eerder die dag hadden we al een optocht van zo'n 500 motoren gezien en nu bleek waarom. Daar was een optreden van een of andere local Marco Borsato. Hij zong bekende Engelse nummers die wij enthousiast meezongen. Het duurde niet lang en we verschenen op het billboard. Niet alleen die camera stond op ons gericht, toen we om ons heen keken, zagen we die Aziaten weer enthousiast filmen. We staan vast op Twitter (#europeselilliputters).
We hebben nog veel meer bekeken. Vooral hoge gebouwen en shopping malls. Op een gegeven moment hadden we honger. We vonden een leuk chinees tentje waar Dianne besloot dat ze nu toch echt met stokjes moest leren eten. Faal, zelfs na uitleg van een Chinees. Maar het was lekker op de darmen en lever na.
We besloten de dag met een bezoekje aan de hoogste toren van Kuala Lumpur. Op advies van de touroperator van ons hotel gingen we daar rond half 7 heen zodat we de stad zowel bij dag als nacht konden zien. Indrukwekkend om zover te kunnen kijken. Hier leven 2,6 miljoen mensen.
Ons internet is bijna op. De blog wordt te lang. Het is haast niet te beseffen dat we hier echt zijn. Het gaat echt heel goed en we genieten van alles wat we zien!!
Morgen gaan we naar Melaka of Penang. We zijn er nog niet echt uit welke van de 2. Daar zullen we 4 dagen blijven.
Bedankt voor uw aandacht!
Veel liefs uit Kuallie,
Dianne & Judith
* = Petronas Towers
-
16 September 2013 - 16:26
Cynthia Krale:
Suuupernice! En fijn om te lezen dat het goed gaat :) knuffelll -
16 September 2013 - 16:33
Marianne Venema:
Hahahahaha schatjes toch. -
16 September 2013 - 16:41
Jaltie:
Lekker bezig, lijkt me echt hilarisch om jullie daar rond te zien zien lopen dus al die aziaten! -
16 September 2013 - 17:14
Willemien:
Tof verhaal chicka's! Lekker blijven genieten :) -
16 September 2013 - 17:15
Ankie En Lowie:
Fijn om jullie eerste verhaal te lezen, en geweldig dat we jullie zo kunnen volgen. Fijne tijd daar!! Xxx -
16 September 2013 - 17:20
Sanne:
Ahhhh super meiden!!! :-) klinkt goed! Al lijkt judith het allemaal enigzins slaapverwekkend te vinden! Veel plezier op jullie volgende bestemming! Liefs xx -
16 September 2013 - 17:51
Papa Van Judith:
Mooie verhalen.
Moet nu eten en Judith weet dat dan echt moet.
Liefs
-
16 September 2013 - 18:12
Nicole:
Haaaaaiiiiii
Goed te horen dat jullie nu al genieten!!!! Maak er wat van en hou ons op de hoogte met deze leuke verhalen -
16 September 2013 - 19:08
R Enj:
Hoi meisjes,
Wat leuk dat we alles kunnen volgen.fijn dat de reis goed is gegaan.
Als jullie in melaka komen valt het vast op dat onze achternaam veel voorkomt.
Hihi geen familie hoor.veel plezier.Xx r en j. -
16 September 2013 - 20:25
Dianne's Ilse:
hahahha schatjes. super om wat van jullie te lezen! -
16 September 2013 - 22:12
Suzanne:
Klinkt top meiden! Lekker geslapen, juut? Een echte De Vries dus! Enjoy!!! -
16 September 2013 - 22:40
Imke:
Goede start meiden, al veel ontdekt en de nodige stress al gehad. Gaat helemaal goed komen. geniet er van. Groet vanuit "werkend Nederland" :) -
16 September 2013 - 23:01
Bertine En Robert:
Ha Dianne en vriendin Judith, wat onwijs gaaf dat jullie in Verweggistan zijn!!! Geniet, geniet en geniet nog meer van alle mooie ervaringen. Dat worden namelijk onvergetelijke herinneringen. Dat is zo gaaf!!!!!
Dames; blijf schrijven, ik volg jullie graag (ben stiekem ook btje jaloers op jullie :) ) -
17 September 2013 - 14:56
Berlinda:
Haha, jullie klinken echt als jullie zelf (maar dan ergens anders). Dus het gaat idd vast goed. GENIET. -
23 September 2013 - 22:23
Lisemare:
heerlijk verhaal. ik mis jullie wel hoor 1 meter 60jes. Een fijne tijd daar. pas goed op jezelf en op elkaar :) -
25 September 2013 - 21:39
Dieke:
Hahahah geweldig! Leuk om te lezen! :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
