Op vakantie naar de Cameron Highlands
Door: Dianne Klompie en Judith tha Vreezz
Blijf op de hoogte en volg Judith en Dianne
20 September 2013 | Maleisië, Cameron Highlands
Welkom bloglezers,
We zijn weer terug. Dit keer inclusief foto's. We zitten op dit moment in een internetcafe in Tanah Rata (Cameron Highlands). We wilden eigenlijk in ons guesthouse op de computer maar die bleek ouder te zijn dan onszelf. Geen succes.
Vandaag zijn we hier aangekomen na een 4 uur durende busrit. De eerste 2 uur ging het prima (Judith sliep natuurlijk weer). De twee laatste uren gingen minder rustig voorbij. We reden alleen maar bochtjes omhoog. Zo ongeveer 75% van de tijd kon de buschauffeur niet om de bocht kijken, dus hij toeterde luid om zijn komst te melden. Dat betekende niet meer slapen en af en toe misselijkheidsvlagen. Gelukkig geen gekots. Maar het uitzicht en de omgeving maakten alles goed. We zagen een bergachtig jungle landschap met her en der kleine hutjes waar local people rotzooi verkochten.
Nadat we binnen 5 minuten (we worden goeeeed) een guesthouse hadden gevonden, vertrokken we op onze beste vrienden (Teev'jes) naar de jungle. Er waren verschillende routes die we konden kiezen. Route 9 was vrij goed aangegeven en ons bovendien aangeraden door Nederlanders die we gisteren spraken in ons hostel. We hebben het geweten. Waar we in het begin nog vrolijk doorstapten, was het op het einde handen en voeten werk. We hadden al ons drinken al opgedronken bij een veelste scherpe lunch en vergingen ongeveer van de dorst. De route was prachtig. We liepen langs een waterval waar we in de verte een naakte aborginal persoon zagen. We hebben geprobeerd een foto te maken, maar het leek erop dat hij dit niet kon waarderen, hij verdween weer in de bosjes. We hebben nooit meer iets van hem vernomen. Op sommige plekken in de route hadden we werkelijk waar een fantastisch uitzicht over de bergen, theeplantages etc. Het zonnige weer maakte dit alles nog extra paradijselijk. Zoals al gezegd was het laatste stuk heel pittig. We waren dan ook blij toen we het begin weer zagen. We hadden toen een hoofd alsof we 3 uur hadden gespind.
We zijn ondertussen ook nog in Melaka geweest. Een plaatsje 2 uur onder Kuala Lumpur wat bekend staat om zijn koloniale verleden en tevens een mengelmoes is van allerlei religies (een stukje onderwijs voor de kijker thuis). Daar zaten we in een koningshostel waar we onder een taart sliepen en twee fietsen mochten gebruiken. Dat lieten wij Nederlanders ons geen twee keer zeggen: gratis en fietsen. Het links rijden was even wennen. Op een gegeven moment kwamen we bij een nogal drukke zesbaansweg. Dianne zag kans om naar de overkant te racen. Judith faalde daarin nogal hard en stond 5 minuten later nog steeds te kijken hoe ze in hemelsnaam aan de overkant moest komen. En Dianne maar foto's maken en zwaaien. Gelukkig kwam daar onze reddende held met groen t-shirt. Hij liep in 1x de straat op, stopte het verkeer en liet Judith rustig oversteken. We hebben dit trucje later ook in Kuala Lumpur toegepast. En het werkt echt! Beginnen backpackers keken hun ogen uit.
's Avonds beleefden we een ander hoogtepunt. In onze lonely planet hadden we gelezen dat je bij Capitol Satay zelf je eten kon bereiden in een pot satesaus (vergelijkbaar met kaasfonduen). Dat zagen wij wel zitten. We waren niet de enige. Toen we de straat inliepen zagen we voor het tentje een rij met krukjes die vol zat met mensen. Als er een tafel vrij was, schoof je een krukje op. Wij met ons vrij hoge YOLO gehalte, zijn er gaan zitten en hebben gekeken hoe mensen zaten te eten. Het eten was heel lekker. We waren wel blij dat we achterin het restaurant zaten want onze tafel was nogal een zooitje en daarnaast hebben we veel te veel gegeten.
Wat we verder over het eten kunnen zeggen: de ontbijtjes zijn konings. Yoghurt met vers fruit en muesli. Het middageten is meestal te scherp maar eigenlijk wel heel lekker. Hiervoor moeten we wel allebei een halve liter water drinken. We eten wanneer we zin hebben, want we leven hier op onze behoefte.
Een laatste verhaal wat we jullie niet willen onthouden is de Batu Caves. Na veel gefaal (we dachten namelijk tot zaterdag in Melaka te blijven, maar wat een gat is dat), hadden we gister nog een extra dagje in Kuallie. Best wel logisch om dan ook de echte highlight van Kuala Lumpur te bezoeken. Die waren we de eerste 2 dagen namelijk vergeten. De Batu Caves. Nu komt er weer een stukje onderwijs: de Batu Caves betreft een aantal tempels met een heel groot gouden beeld. Zo'n 50 meter hoog (wil je het exact weten, google even) en natuurlijk grotten. Om bij deze grotten te komen moet je een ellendig lange trap op. Beneden zagen we camera's. Gingen ze ons nou weer filmen? Dit bleek niet het geval. Dat was maar goed ook want we waren weer eens flink bezweet (het is hier zo heet, sorry NL). Boven aangekomen zagen we een fotoshoot. Wat bleek: er waren opnames voor Malaysia's Next Top Model of zo iets in ieder geval. Inclusief een Maleisische Tyra Banks en veel mannetjes die de hele tijd maar riepen 'geen foto's van de modellen maken'. Wij met onze jaren kijkervaring hebben Nederlandse ondertiteling gegeven ('altijd met je hoofd het licht vangen'). Van ons eigen commentaar zouden we nog wel wat kunnen leren. Judith staat de helft van de tijd met haar ogen dicht op de foto, Diannes haar pluist als een malle keer 10 (kutklimaat). Het was erg leuk om de shoot te bekijken en ook de grotten zelf waren echt heel mooi. Toen we na 4 uur beneden kwamen, hadden we zo'n honger dat we 2x hebben besteld. Indiaas was het, Karipap en dat soort dingen. We wisten eerst niet wat we wilden bestellen dus vroegen aan die kerel wat het was. 'Het lijkt op Samosa, ken je dat niet'. Nee duhhhh wij kennen alleen maar stamppot en frikandellen. Maar ach, gewoon proberen en hopen dat het niet te scherp is.
Vanavond was een bijzondere avond. Toen we op straat kwamen zijn we snel weer naar binnen gerend, het was 20 graden dus we lopen hier beiden in een dik vest.
Wederom bedankt voor jullie aandacht,
we missen jullie natuurlijk een beetje.
Morgen zijn we nog de hele dag hier en dan gaan we terug naar Kuallie. Komende zondag vliegen we namelijk naar Borneoooooo.
Veel liefs en dikke tuut!
Ps. We zijn ook al twee keer op stap geweest om een beetje het vertrouwde ritme te behouden. Dat was beide keren nog niet echt een succes. De eerste avond hadden wij bijna geen geld mee. De tweede avond zijn we door 25 nationaliteiten versierd. Onder andere een Saoudi-Arabier die heel graag met Judith wilde dansen. Hij was echt een creep. De Sri Lankees die volgde was niet veel beter met zijn rare grappen. Toen we aan het dansen waren kwam er ook nog een Koreaan voorbij, die continu wilde dat we net als hem met onze handen in de lucht dansten. Dianne tegen Judith: ' doe je handen nu even de lucht in Juud, dat vindt ie leuk'. Op gegeven moment hadden we spierpijn in onze armen en toen zijn we hem maar snel gepeerd.
KUSJES
We zijn weer terug. Dit keer inclusief foto's. We zitten op dit moment in een internetcafe in Tanah Rata (Cameron Highlands). We wilden eigenlijk in ons guesthouse op de computer maar die bleek ouder te zijn dan onszelf. Geen succes.
Vandaag zijn we hier aangekomen na een 4 uur durende busrit. De eerste 2 uur ging het prima (Judith sliep natuurlijk weer). De twee laatste uren gingen minder rustig voorbij. We reden alleen maar bochtjes omhoog. Zo ongeveer 75% van de tijd kon de buschauffeur niet om de bocht kijken, dus hij toeterde luid om zijn komst te melden. Dat betekende niet meer slapen en af en toe misselijkheidsvlagen. Gelukkig geen gekots. Maar het uitzicht en de omgeving maakten alles goed. We zagen een bergachtig jungle landschap met her en der kleine hutjes waar local people rotzooi verkochten.
Nadat we binnen 5 minuten (we worden goeeeed) een guesthouse hadden gevonden, vertrokken we op onze beste vrienden (Teev'jes) naar de jungle. Er waren verschillende routes die we konden kiezen. Route 9 was vrij goed aangegeven en ons bovendien aangeraden door Nederlanders die we gisteren spraken in ons hostel. We hebben het geweten. Waar we in het begin nog vrolijk doorstapten, was het op het einde handen en voeten werk. We hadden al ons drinken al opgedronken bij een veelste scherpe lunch en vergingen ongeveer van de dorst. De route was prachtig. We liepen langs een waterval waar we in de verte een naakte aborginal persoon zagen. We hebben geprobeerd een foto te maken, maar het leek erop dat hij dit niet kon waarderen, hij verdween weer in de bosjes. We hebben nooit meer iets van hem vernomen. Op sommige plekken in de route hadden we werkelijk waar een fantastisch uitzicht over de bergen, theeplantages etc. Het zonnige weer maakte dit alles nog extra paradijselijk. Zoals al gezegd was het laatste stuk heel pittig. We waren dan ook blij toen we het begin weer zagen. We hadden toen een hoofd alsof we 3 uur hadden gespind.
We zijn ondertussen ook nog in Melaka geweest. Een plaatsje 2 uur onder Kuala Lumpur wat bekend staat om zijn koloniale verleden en tevens een mengelmoes is van allerlei religies (een stukje onderwijs voor de kijker thuis). Daar zaten we in een koningshostel waar we onder een taart sliepen en twee fietsen mochten gebruiken. Dat lieten wij Nederlanders ons geen twee keer zeggen: gratis en fietsen. Het links rijden was even wennen. Op een gegeven moment kwamen we bij een nogal drukke zesbaansweg. Dianne zag kans om naar de overkant te racen. Judith faalde daarin nogal hard en stond 5 minuten later nog steeds te kijken hoe ze in hemelsnaam aan de overkant moest komen. En Dianne maar foto's maken en zwaaien. Gelukkig kwam daar onze reddende held met groen t-shirt. Hij liep in 1x de straat op, stopte het verkeer en liet Judith rustig oversteken. We hebben dit trucje later ook in Kuala Lumpur toegepast. En het werkt echt! Beginnen backpackers keken hun ogen uit.
's Avonds beleefden we een ander hoogtepunt. In onze lonely planet hadden we gelezen dat je bij Capitol Satay zelf je eten kon bereiden in een pot satesaus (vergelijkbaar met kaasfonduen). Dat zagen wij wel zitten. We waren niet de enige. Toen we de straat inliepen zagen we voor het tentje een rij met krukjes die vol zat met mensen. Als er een tafel vrij was, schoof je een krukje op. Wij met ons vrij hoge YOLO gehalte, zijn er gaan zitten en hebben gekeken hoe mensen zaten te eten. Het eten was heel lekker. We waren wel blij dat we achterin het restaurant zaten want onze tafel was nogal een zooitje en daarnaast hebben we veel te veel gegeten.
Wat we verder over het eten kunnen zeggen: de ontbijtjes zijn konings. Yoghurt met vers fruit en muesli. Het middageten is meestal te scherp maar eigenlijk wel heel lekker. Hiervoor moeten we wel allebei een halve liter water drinken. We eten wanneer we zin hebben, want we leven hier op onze behoefte.
Een laatste verhaal wat we jullie niet willen onthouden is de Batu Caves. Na veel gefaal (we dachten namelijk tot zaterdag in Melaka te blijven, maar wat een gat is dat), hadden we gister nog een extra dagje in Kuallie. Best wel logisch om dan ook de echte highlight van Kuala Lumpur te bezoeken. Die waren we de eerste 2 dagen namelijk vergeten. De Batu Caves. Nu komt er weer een stukje onderwijs: de Batu Caves betreft een aantal tempels met een heel groot gouden beeld. Zo'n 50 meter hoog (wil je het exact weten, google even) en natuurlijk grotten. Om bij deze grotten te komen moet je een ellendig lange trap op. Beneden zagen we camera's. Gingen ze ons nou weer filmen? Dit bleek niet het geval. Dat was maar goed ook want we waren weer eens flink bezweet (het is hier zo heet, sorry NL). Boven aangekomen zagen we een fotoshoot. Wat bleek: er waren opnames voor Malaysia's Next Top Model of zo iets in ieder geval. Inclusief een Maleisische Tyra Banks en veel mannetjes die de hele tijd maar riepen 'geen foto's van de modellen maken'. Wij met onze jaren kijkervaring hebben Nederlandse ondertiteling gegeven ('altijd met je hoofd het licht vangen'). Van ons eigen commentaar zouden we nog wel wat kunnen leren. Judith staat de helft van de tijd met haar ogen dicht op de foto, Diannes haar pluist als een malle keer 10 (kutklimaat). Het was erg leuk om de shoot te bekijken en ook de grotten zelf waren echt heel mooi. Toen we na 4 uur beneden kwamen, hadden we zo'n honger dat we 2x hebben besteld. Indiaas was het, Karipap en dat soort dingen. We wisten eerst niet wat we wilden bestellen dus vroegen aan die kerel wat het was. 'Het lijkt op Samosa, ken je dat niet'. Nee duhhhh wij kennen alleen maar stamppot en frikandellen. Maar ach, gewoon proberen en hopen dat het niet te scherp is.
Vanavond was een bijzondere avond. Toen we op straat kwamen zijn we snel weer naar binnen gerend, het was 20 graden dus we lopen hier beiden in een dik vest.
Wederom bedankt voor jullie aandacht,
we missen jullie natuurlijk een beetje.
Morgen zijn we nog de hele dag hier en dan gaan we terug naar Kuallie. Komende zondag vliegen we namelijk naar Borneoooooo.
Veel liefs en dikke tuut!
Ps. We zijn ook al twee keer op stap geweest om een beetje het vertrouwde ritme te behouden. Dat was beide keren nog niet echt een succes. De eerste avond hadden wij bijna geen geld mee. De tweede avond zijn we door 25 nationaliteiten versierd. Onder andere een Saoudi-Arabier die heel graag met Judith wilde dansen. Hij was echt een creep. De Sri Lankees die volgde was niet veel beter met zijn rare grappen. Toen we aan het dansen waren kwam er ook nog een Koreaan voorbij, die continu wilde dat we net als hem met onze handen in de lucht dansten. Dianne tegen Judith: ' doe je handen nu even de lucht in Juud, dat vindt ie leuk'. Op gegeven moment hadden we spierpijn in onze armen en toen zijn we hem maar snel gepeerd.
KUSJES
-
20 September 2013 - 16:13
Willemien:
Goed verhaal, lekker kort ook ;)
Behouden vlucht naar Borneo gewenst!
Adios! -
20 September 2013 - 16:33
Jannie:
Heerlijk om wat over jullie te lezen! Ik hoor gewoon je geklets Dianne, genieten!! -
20 September 2013 - 17:04
Nathalie:
Whiee, vet leuk en stoer :)!! Enjoy! -
20 September 2013 - 17:05
Mutti:
Leuk verhaal van genietende mooie meiden...en dan is het nog niet eens het hele verhaal, he dames?? -
20 September 2013 - 22:14
R En J:
Ha meisje
Heel bijzonder om te lezen wat jullie allemaal zien en meemaken.
En leuk dat we al fotoos zien..nu op naar het volgende borneo.
We zijn benieuwd ,goede reis er naar toe.
Groetjes en een knuffel,R en J. -
21 September 2013 - 10:27
Vader Van Judith:
Mooi te horen dat het goed gaat en jullie veel beleven. Goede vlucht morgen naar Borneo.
Liefs
Jan -
21 September 2013 - 22:05
Sanne:
Lekker bezig schatjes! Veel plezier in (op?) Borneo! Dikke kus -
22 September 2013 - 16:42
Mamaaa Van Judith:
aaa dat was even super dat skypen ! wat heerlijk dat jullie eerste week zo mooi was! wat een verhalen zeg! en nu op borneo... nog maar even goed genieten voordat het harde leven van vroege opstaan en werken begint! love you! xx -
22 September 2013 - 20:50
Anne-Wies:
Meisjessss
hahahahhah wat een koningsverhalen, vooral die ps. hahah ik lach me dood.
Fijne vlucht en spreek jullie!<3 kusjes AW -
25 September 2013 - 12:58
Anja :
Wow, wat een ervaringen. Geniet ervan meiden!
Salam hangat!
Anja
-
25 September 2013 - 16:52
Pet:
Haha goed om te horen dat jullie ook daar yolo puntjes aan het verzamelen zijn :P
heel veel plezierr!!! mis jullie XX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
